Wyspa Hvar

Pobyt na Hvarze to taki dodatkowy bonus tej wycieczki. Nie było tej wyspy w programie, ale tutaj został zarezerwowany pobyt - 3 noce i 2 dni na odpoczynek.
Wypływamy z portu Drvenik niewielkim promem i po ok. pól godzinie przybijamy do wyspy w miejscowości Sucuraj. 
Wyspa Hvar jest długa (68 km) i wąska (4 do 10,5 km). I górzysta. Przyjazd przez wyspę jest wyzwaniem - a nasze miejsce docelowe znajduje się na drugim krańcu wyspy. Droga jest wąska i kręta, często wiedzie urwistym brzegiem morza. Chorwaci mają nawet swoje powiedzenie - jeśli chcą komuś źle życzyć to mówią: "obyś zginął na drogach Hvaru". 
Na wyspie jest tylko kilkanaście wsi. Wokół starych domów z surowego kamienia rozpościerają się winnice, drzewa oliwne i  sosny piniowe. Zdecydowanie wiejski jest wschodni kraniec wyspy; ruch turystyczny skupia się na zachodzie, gdzie znajdują się główne miasta, m.in. Hvar -stolica wyspy i Stari Grad do którego zdążamy. Wyspa ma zaledwie kilkanaście tysięcy mieszkańców, ale w sezonie  przybywa tu znacznie więcej turystów.

zdj. z sieci

Wyspa uchodzi za najbardziej nasłonecznione miejsce Adriatyku /co nie zawsze się sprawdza, o czym przekonaliśmy się na własnej skórze/ i słynie z uprawy lawendy. Nie dane mam było podziwianie pól lawendowych, bo sezon kwitnienia i zbiorów przypada nieco później.
Lawenda z Hvaru uchodzi za najszlachetniejszą w Europie. Uprawiana jest przeważnie na małych, rodzinnych poletkach i stanowi jedno z głównych źródeł dochodu wyspy. Suszona lawenda. olejki, mydła i tym podobne wyroby stanowią wspaniałą i pachnącą pamiątkę z wyspy.

Dubrownik

Opuszczamy Bośnię i Hercegowinę, wracamy do Chorwacji.
Kolejnym etapem naszej wycieczki eskapady jest Dubrownik, na południowym krańcu Chorwacji.

Dubrownik przez stulecia rozwijał się w obrebie murów obronnych, które dzisiaj uważane są za jedne z najwspanialszych na świecie. Miasto zwane Raguzą powstało w VII w. założone przez uchodźców z pobliskiego Epidaurum /Cavtat/, uciekających na małą wysepkę przed najazdem Słowian. Inne źródła mówią o ucieczce przed skutkami trzęsienia ziemi, które dotknęło Cavtat. Z czasem Słowianie zaczęli osiedlać osiedlać się na lądzie. Zacieśniały się więzy między nimi a mieszkańcami Raguzy, co poskutkowało zasypaniem w XI w. kanału oddzielającego wyspę od lądu. Doszło do połączenie dwóch miast - Raguzy i Stradunu. Miasto rozwijało się, stając się morska potęgą. W XVII w. zostało zniszczone przez trzęsienie ziemi ale odbudowało się.
Ostatni kataklizm jaki dotknął Dubrownik to oblężenie i ostrzał miasta w latach 1991-92 przez armię federalną. Miasto wpisane na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, a na dodatek nie posiadające żadnego znaczenia strategicznego było ostrzeliwane przez Serbów z okolicznych wzgórz. Ostatecznie pod naciskiem opinii światowej siły serbskie wycofały się. W wielomiesięcznym oblężeniu zginęło ponad 3 tys. cywilów, a 20 tys. osób straciło dach nad głową. Poległych upamiętnia krzyż postawiony na górującym nad miastem wzgórzu. Jak i w innych miastach które odwiedziliśmy, tak i tu, gdzieniegdzie są jeszcze widoczne ślady kul.

Mostar

To jedno z miejsc na trasie wycieczki, które w pamięci pozostaną na dłużej.

Mostar to nieformalna stolica Hercegowiny, położona nad Neretwą. Nazwa Mostar pochodzi od słowa 'mostari' - strażnicy mostu i po raz pierwszy pojawiła się w tureckim spisie z XV w. W XVI wieku Turcy założyli tu twierdzę. Po obu stronach rzeki rozwinęło się miasto, które było tureckim centrum administracyjnym, handlowym i rzemieślniczym w Hercegowinie. W 1875 roku wybuchło tu powstanie antytureckie. Po jego upadku miasto przeszło pod panowanie Austro-Węgier. Po zakończeniu I wojny światowej Mostar wszedł w skład Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców, późniejszej Jugosławii.  Jeszcze w latach 80-tych XX wieku niemal bezkonfliktowo żyli tu obok siebie Chorwaci, bośniaccy muzułmanie, Serbowie i inne narodowości.

Po rozpadzie byłej Jugosławii,  Mostar znajdował się w granicach niepodległej Bośni i Hercegowiny. Jednak  1992 roku rozpętały się bratobójcze walki. W mieście toczyły się najpierw walki Bośniaków i Chorwatów przeciwko Serbom, a następnie Chorwatów z Bośniakami. Przez 10 miesięcy Chorwaci oblegali wschodnią część miasta zamieszkaną przez bośniackich muzułmanów. Została ona niemal doszczętnie zniszczona. Zburzono większość zabytków architektury, w tym wszystkie meczety. Zawieszenie broni pomiędzy Chorwatami i Bośniakami podpisano w 1994 roku. Od tego czasu miasto, pod nadzorem międzynarodowym, pozostaje podzielone na dwie niechętne sobie części - bośniacką (muzułmańską) i chorwacką. Ślady tej bratobójczej wojny widoczne są w mieście do dziś.

Medjugorie

Medjugorie to  miejscowość położona w dzisiejszej Bośni i Hercegowinie, na południowy zachód od  Mostaru.  Znana głównie dzięki mającymi tutaj mieć miejsce od 1981 roku objawieniami Matki Bożej,  Objawienia dotyczyły sześciorga dzieci, które już jako dorosłe osoby twierdzą, że mają je do dnia dzisiejszego.
Objawienia te są cały czas badane przez Kościół katolicki, do tej pory nie zostały odrzucone ani  potwierdzone..

Do lat 80. ub. wieku Medjugorie było  typową wiejską parafią. Wtedy, w związku z mającymi tutaj mieć miejsce objawieniami zaczął się napływ pielgrzymów i turystów.  Z małej wioski, Medjugorie stało się miejscem kultu religijnego dla przybywających tam licznie pielgrzymów, a przy tym bazą gastronomiczno-noclegową, miejscem handlu dewocjonaliami i pamiątkami.

 

W centrum miejscowości znajduje się kościół św. Jakuba. Został wybudowany w 1969 r. w miejscu kościoła pochodzącego z XIX w., a zburzonego przez trzęsienie ziemi. Dla potrzeb pielgrzymów, w 1991 r. dobudowano ołtarz na wolnym powietrzu.

Przystanek w Neum

Czasami na 'objazdówkach' tak się zdarza, że zatrzymujemy się na 2-3 noce w jednym miejscu i, albo jest trochę czasu wolnego, albo jedzie się na wycieczkę. Ale najważniejsze, że bagaże zostają na miejscu i nie trzeba ich pakować ani dźwigać.
Taki  'przystanek', 2 noce w jednym miejscu trafił nam się w Neum, na terenie Bośni i Hercegowiny.

Bośnia i Hercegowina, jak wszystkie kraje powstałe po rozpadzie byłej Jugosławii jest młodym krajem, Składa się z dwóch organizmów: chorwacko-muzułmańskiej Federacji Bośni i Hercegowiny (51% terytorium) oraz Republiki Serbskiej (49% terytorium). Bośnia i Hercegowina uzyskała niepodległość w referendum 1992, ale Serbowie zbojkotowali wyniki głosowania. Bośniaccy Serbowie podjęli próbę zbrojnego oderwania serbskiej części Bośni w celu dołączenia jej do Serbii i utworzenia "Wielkiej Serbii". Od uchwalenia referendum przez trzy lata na terenie kraju toczyła się wojna domowa. Jej zakończenie wiąże się z podpisaniem porozumienia w amerykańskim mieście Dayton w 1995r. Porozumienie doprowadziło do podzielenia Bośni i Hercegowiny na Federację Muzułmańsko - Chorwacką i Republikę Serbską, przy utrzymaniu dotychczasowych granic. Stolicą jest Sarajewo, a obowiązująca jednostka monetarna, to marka transferowa.

Religią dominującą jest islam. Bośnia i Hercegowina jest właściwie jedynym krajem w Europie o przeważającej liczbie wyznawców islamu. 
Bośnia i Hercegowina ma dostęp do ok. 20-kilometrowega skrawka Morza Adriatyckiego, który rozdziela przy okazji Chorwację na dwie części. Miastem położonym w tym paśmie jest właśnie Neum.

Z Neum wyruszamy na zwiedzanie Medjugorie i Mostaru, miejsc położonych na terenie BiH. Aby jednak tam dotrzeć trzeba opuścić ten skrawek Bośni i Hercegowiny, ponownie wjechać do Chorwacji i znowu przekroczyć granicę BiH. Taki układ drogowy.

U Chorwata

Na każdej wycieczce jest regułą, że przewodnik zabiera grupę w zaprzyjaźnione miejsce, tak aby grupa wydała trochę pieniędzy, a sprzedający swoje wyroby miał  z tego korzyści.
Tak było i u nas. Zostaliśmy zawiezieni do Chorwata, na degustację jego wyrobów. Była tam i rakija, i różnego rodzaju nalewki, miejscowe owoce np. figi, oliwa z oliwek, ser, itp.

Park Krka

Park narodowy Krka powstał w 1985 r. Zalicza się do niego obszar ponad 100 km2 ciągnący się wzdłuż rzeki Krka i jej dopływów. Rzeka spływa przez obszar krasowy do morza, a jej kaniony i bariery z wapienia tworzą niepowtarzalny krajobraz. Dzięki różnicy wysokości terenu przez który przepływa rzeka tworzy ona liczne wodospady. Największy z nich ma ok. 50 m wysokości. W porównaniu z wodospadami, które widziałam w Parku Yosemite /USA/ mającymi prawie 0,5 km wysokości nie jest to wiele, ale i te są wspaniałe.

Wzdłuż wybrzeża do Karlobagu

Z Postojnej do granicy z Chorwacją jest niedaleko. Przekraczamy granicę, mijamy Rijekę i Jardanką czyli Magistralą Adriatycką zmierzamy na południe, na nocleg do Karlobagu.
Droga wiedzie wzdłuż wybrzeża, z jednej strony skaliste zbocza, z drugiej stromy morski brzeg. Widoki są bezcenne, a przejazd robi mocne wrażenie

Długość linii brzegowej Chorwacji wynosi  prawie 6000 km, z czego aż 4000 km przypada na wyspy. Do Chorwacji należy aż 1185 wysp, z czego  tylko 66 jest zaludnionych. Największą wyspą jest Krk. Wyspy przeważnie są podłużnego kształtu i ustawione w charakterystyczny sposób, równolegle do wybrzeża. Ten typ wybrzeża nazywa się dalmatyńskim / od Dalmacji / i powstał w wyniku zalania gór ułożonych równolegle do linii brzegowej. Taki typ wybrzeża, z takim układem wysp jest unikatem na skalę światową. Wybrzeże o podobnym charakterze można spotkać jedynie na zachodzie Stanów Zjednoczonych, w Kalifornii.

Jaskinia Postojna

To jedna z najpiękniejszych i największych jaskiń świata.
Znajduje sie w pobliżu w pobliżu miasta Postojna w Słowenii. Licząca ok. 2 mln lat jaskinia to system grot i podziemnych korytarzy o łącznej długości ok. 27 km. Turystom została już udostępniona  na początku XIX wieku.
Trasa turystyczna ma długość 5,5 km  z czego większość pokonuje się kolejką elektryczną. Do przejścia pozostaje ok. 1,7 km.









Jaskinia wydrążona została w skałach przez rzekę Pivkę. Trasa turystyczna przebiega starym korytem tej rzeki. Wokół mnóstwo przeróżnych form skalnych. Wielometrowe żółto-beżowo-pomarańczowe nacieki, stalaktyty, stalagmity, podziemne jeziorka. Wszystko to robi oszałamiające wrażenie.

W Lublanie

Lublana - stolica i największe miasto Słowenii o liczbie ludności ok. 300 tys. Położone nad rzeką, a jakże, Lublanicą.
Historia miasta sięga roku 2000 p.n.e. kiedy to na tym terenie pojawili się pierwsi osadnicy.. W późniejszym czasie teren ten stał się częstym szlakiem dla różnych ludów oraz plemion.
Od VI wieku  zamieszkiwali  tu Słowianie. A od IX wieku okolice Lublany przeszły pod zwierzchnictwo Franków. Trwało to do XIII wieku, kiedy to walki o tutejsze tereny wygrali Habsburgowie. Ich zwierzchnictwo zakończyło się dopiero w 1797 roku, kiedy to na okres 18 lat na tereny Lublany wkroczył Napoleon. Po I Wojnie Światowej Lublana została włączona do Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców. Po II Wojnie Światowej przynależała do Jugosławii, aż do 1991 roku, kiedy to Słowenia ogłosiła swoją niepodległość.

 
Najładniejszą częścią Lublany jest starówka. Wąskie uliczki otoczone przez zabytkowe kamieniczki w różnych stylach: od średniowiecznego, przez renesansowy aż do secesyjnego. 





















A oto ciekawa uliczka z  metalowymi maskami ułożonymi jej środkiem i wiszącą klatką na rogu. To klatka dla skazanego na śmierć przez zagłodzenie, z atrapą ludzkiego szkieletu wewnątrz.

Przez Słowenię - Maribor

Droga do Chorwacji wiodła przez Słowenię, z noclegiem w Mariborze.

Słowenia, podobnie jak Chorwacja , oderwała sie od Jugosławii i ogłosiła swoją niezalezność w 1991 r.
Częścią UE jest od 2004 r., a do strefy euro należy od 2007 r.

Ten niewielki kraj zamieszkuje ok. 2 mln ludności. Jak w każdym z krajów będących kiedyś częścią Jugosławii występuje tutaj mieszanka różnych narodowości. Oprócz Słoweńców, których jest  ok. 83%, mieszkają tutaj Serbowie, Chorwaci i Bośniacy.
Maribor, gdzie zatrzymujemy się na nocleg, jest drugim co do wielkości miastem Słowenii. Zamieszkuje tu ok 150 tys. ludności. Leży kilkanaście kilometrów od granicy austriackiej, nad rzeką Drawą.