Kołobrzeg

Kołobrzeg to miasto uzdrowiskowe położone nad Bałtykiem, w zachodniej części wybrzeża,  u ujścia rzeki Parsęty.

W Kołobrzegu znajduje się port morski pełniący wielorakie funkcje.

W mieście i okolicach występują źródła wody mineralnej, solanki oraz pokłady borowiny, dzięki czemu leczy się tutaj wiele schorzeń.

Nie wszyscy lubią takie zatłoczone miejsca, ale u schyłku lata tłoku nie było, za to plaża piękna, szeroka, w tym roku po rewitalizacji. No i nadmorski  park zdrojowy, założony jeszcze w XIX wieku. Znakomite miejsce do długich spacerów.





Historia miasta sięga VIII wieku, kiedy istniała tu osada znana z pozyskiwania soli z solanek. Sprzedawano ją również przybywającym z różnych stron kupcom. Kołobrzeg był więc dużym portem oraz ośrodkiem handlu solą i rybami.
W X wieku Mieszko I włączył ten ważny gród do państwa polskiego.
Ale już w XII wieku Kołobrzeg znalazł się pod zwierzchnictwem cesarzy niemieckich. Potem przez kilkaset lat znajdował się poza granicami Polski pod rządami: Duńczyków, książąt pomorskich, Brandenburgii, Prus i Niemiec. Dopiero w 1945 powrócił do Polski.
Podczas wojen napoleońskich i ataku wojsk francuskich na Prusy, Kołobrzeg pozostał jednym z nielicznych, niezdobytych przez Francuzów skrawków państwa pruskiego.
W roku 1830 otwarto tu pierwszy zakład kąpielowy. Aż do wybuchu II wojny światowej miasto rozwijało się z dala od politycznego zgiełku, ciesząc się sławą znakomitego uzdrowiska.
W końcowym okresie II wojny światowej Niemcy ogłosili Kołobrzeg twierdzą i z wielką determinacją bronili miasta. W trakcie walk 90 % miasta legło w gruzach, w tym słynna kolegiata.

Miasto zdobyto 18 marca 1945. Tego samego dnia uroczyście odnowiono Zaślubiny Polski z morzem. Te pierwsze, będące zapowiedzią odzyskania przez Polskę Pomorza miały miejsce w 1920 roku w Pucku.

O tym wydarzeniu przypomina pomnik stojący nad brzegiem morza.       

       

Legenda mówi, iż przejście z jednej strony pomnika na drugą przez otwór,  przynosi spełnienie się wcześniej pomyślanego życzenia. Trzeba tylko przy przechodzeniu wstrzymać oddech.

W okolicach Kołobrzegu przez lata stacjonowały wojska  radzieckie, zajmując znaczne obszary /Podczele - osiedle garnizonowe, Bagicz - lotnisko wojskowe/ i uniemożliwiając rozwój miasta. Po opuszczeniu baz w 1992 r., zajmowane przez wojsko tereny rozdzielono między Kołobrzeg i Ustronie Morskie.











Dzisiejszy Kołobrzeg przyciąga obudowaną starówką i zabytkami, przedwojennymi domami uzdrowiskowymi i nowoczesnymi, szklanymi ośrodkami SPA. Odstraszają niestety ceny i tłumy ludzi w sezonie.

Stare miasto w wyniku działań wojennych zostało całkowicie zniszczone. W jego miejscu, stosunkowo niedawno, powstała tzw. Nowa Starówka charakteryzująca się zwartą zabudową oraz wąskimi uliczkami pomiędzy którymi stoją kamienice. Praktycznie nie ma tutaj otwartych przestrzeni a nad całością góruje monumentalna Bazylika Konkatedralna. Od rynku odchodzą uliczki przecinające się pod kątem prostym, co było charakterystyczne dla średniowiecznej zabudowy.

Jednym z ważniejszych zabytków jest Bazylika Mariacka Konkatedra Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Historia kościoła sięga przypuszczalnie początków XIV wieku, źródła podają że najprawdopodobniej właśnie w tym czasie rozpoczęła się jego budowa, w miejscu gdzie wcześniej znajdował się kościół św. Mikołaja.
Ostateczny wygląd świątyni jaki możemy podziwiać na dzień dzisiejszy ukształtował się na koniec XV wieku.
Przez lata swojego istnienia kołobrzeska Bazylika Mariacka pełniła rozmaite funkcje. Początkowo była kolegiatą, natomiast już dwa stulecia później w XVI wieku świątynią protestancką. Liczne wojny, które toczyły się na tym obszarze od XVII do XX wieku wywołały wiele zniszczeń w tym  budynku. Gdy pod koniec II wojny światowej w 1945 roku trwały walki o Kołobrzeg świątynia była ważnym punktem obronności miasta. Ostrzał radzieckiej artylerii spowodował jej zburzenie. W 1957 roku, pomimo wcześniejszych planów ich rozebrania, ruiny katedry oddane zostały w ręce kościoła katolickiego. Umożliwiło to rozpoczęcie odbudowy. Świątynia została w całości przywrócona pod jurysdykcję kościoła w roku 1974. Jednak już dwa lata wcześniej zyskała miano konkatedry. Funkcję kolegiaty odzyskała w 1979 roku, natomiast w rok później utworzona została przy niej parafia. W wyniku decyzji papieża Jana Pawła II w 1986 roku podniesiona została do godności bazyliki mniejszej.

Pochodzący z początku XIX wieku ratusz w stylu neogotyckim. Postawiony na piwnicach z XV wieku, jest budowlą w kształcie litery C, przypomina zamek obronny. Jako jeden z nielicznych budynków ocalał z zawieruchy wojennej, mimo bombardowań śródmieścia miasta.
Dzisiaj to siedziba władz miasta, Urzędu Stanu Cywilnego i Galerii Sztuki Współczesnej.

Kołobrzeska Latarnia.
Po raz pierwszy światło zapalane dla celów nawigacyjnych pojawiło się w Kołobrzegu w XVII wieku. Wykorzystywano do tego celu wieżyczkę budynku zarządu portu. Światło to było zapalane tylko okazjonalnie w czasie zawijania statków do portu. W późniejszym czasie światło zapalano na falochronie, wznoszono wieże aby zasięg światła był jak najdalszy. Na początku XX wieku zbudowano solidną budowlę z cegły. Została ona jednak wysadzona przez Niemców w 1945 r.
Obecna latarnia została wzniesiona po wojnie. Wybudowano ją w nieco innym miejscu, wykorzystując fundamenty potężnych zabudowań fortecznych. Jest jedną z niższych na polskim wybrzeżu. jej wysokość wynosi 26 m a zasięg światła 16 mil morskich /ok. 30 km/.












Kołobrzeg to nie tylko nadmorski ośrodek turystyczny - to również popularne i stare miasto portowe. Obecnie na port w Kołobrzegu składają się trzy osobne porty: port rybacki, przystań żeglugi oraz port Marynarki Wojennej. Można stąd  wyruszyć na  rejs statkiem wycieczkowym, bądź przyjrzeć się z bliska  zarówno okrętom Marynarki Wojennej, jak i kutrom rybacki.