10 przekazań Czarnogórca

 

Jeśli wierzyć bałkańskim stereotypom to Bośniacy nie myślą głową, Chorwaci są gospodarni, Albańczycy sprytni, a Czarnogórcy leniwi i uparci. A własny katalog Czarnogórca zdaje się to potwierdzać. To jedna z najbardziej rozpoznawalnych pamiątek z Czarnogóry. Te 10 przekazań można znaleźć wszędzie, na pocztówkach, magnesach, nadrukowane na koszulkach czy kubkach. Oczywiście w różnych językach, tak pod turystę.

Czy są prawdziwe i odzwierciedlają sedno czarnogórskiej duszy? Czy to tylko chwyt marketingowy? Nie wiem, pobyt w Czarnogórze był zbyt krótki.

Ale może warto je wziąć do serca. Życie byłoby prostsze i radośniejsze.

1.Człowiek rodzi się zmęczony i żyje po to, żeby odpoczywać.
2. Kochaj łóżko swoje jak siebie samego.
3. Odpoczywaj w ciągu dnia, żebyś w nocy mógł spać.
4. Nie pracuj – praca zabija.
5. Jeśli zobaczysz, że ktoś odpoczywa – pomóż mu.
6. Pracuj tak mało jak możesz, a to, co się da, przerzuć na kogoś innego.
7. W cieniu jest zbawienie – a od odpoczynku jeszcze nikt nie umarł.
8. Praca przynosi choroby – żyj jak najdłużej.
9. Jeśli zachce ci się pracować, usiądź, poczekaj – zobaczysz, przejdzie Ci.
10. Kiedy zobaczysz, że ktoś je i pije – przyłącz się, kiedy zobaczysz, że pracuje – odejdź, i nie przeszkadzaj!

Albania

Schron

Krótki wypad z Czarnogóry do Albanii, okazja aby odwiedzić kraj trochę tajemniczy gdyż żyjący przez wiele lat w izolacji.
Po drugiej wojnie światowej i wyzwoleniu spod okupacji włoskiej i niemieckiej w Albanii w tym najbiedniejszym kraju Europy rozpoczęła się prawie pięćdziesięcioletnia komunistyczna dyktatura w zdecydowanie skrajnej wersji, pod wodzą Envera Hodży.
Albania była wtedy – wg Amnesty International – jednym z najbardziej represyjnych względem społeczeństwa państwem świata.
Znacjonalizowano cała gospodarkę, zniesiono własność prywatną. Albańczycy nie mogli posiadać prywatnych samochodów ani wyjeżdżać za granicę.
Hodża, opętany strachem przed inwazjami prowadził politykę kompletnej izolacji kraju, zrywając stosunki z pojedynczymi państwami, z którymi decydował się wcześniej związywać kraj – Jugosławią, ZSRR, w końcu Chinami w 1978 roku. Wtedy to, w obawie przed inwazją ‘imperialistycznych najeźdźców’ zbudowano w Albanii ok. 600-700 tys. schronów potocznie nazywanych bunkrami. Jeden schron miał przypadać na 4 Albańczyków. Dzisiaj te schrony przeważnie niszczeją ale niektóre są wykorzystywane np. jako kawiarnie czy sklepy z pamiątkami. Wiele z nich można spotkać wzdłuż dróg, pokrytych roślinnością.
Enver Hodża zmarł w 1985 roku, ale przemiany polityczno-społeczne nastąpiły w Albanii dopiero w 1991 roku. Od 2009 Albania jest członkiem NATO i rozpoczęła starania o przyjęcie do Unii Europejskiej.

Kotor

Mury obronne Kotoru

 Kotor położony jest nad brzegiem Zatoki Kotorskiej   To niewątpliwie jeden z bardziej spektakularnych       zakątków czarnogórskiego wybrzeża. Głównie   dlatego, że zatokę z trzech stron otaczają wysokie,     surowe szczyty gór .
 To położenie sprawia, że już w okresie starożytnym,   Kotor był obiektem marzeń wielu władców.   Wówczas, atutem miasta były nie tylko jego walory   przyrodnicze czy malownicze widoki, ale   strategiczne  położenie, port i dostęp do morza.   Jeszcze w połowie XIX wieku, jedyna droga lądowa   wiodła do miasta tylko przez kręte ścieżki wytyczone   wysoko w górach. Mimo to, na przestrzeni wieków,   Kotor często przechodził z rąk do rąk i zmieniał właściciela kilkanaście razy. Władali nim m.in. Rzymianie, Serbowie, Wenecjanie, Austriacy, Rosjanie, Brytyjczycy oraz Czarnogórcy.