30 lipca 2014

Erice

Zamek normandzki -Venus i zamek Pepoli
Średniowieczne miasteczko, na płn.-zach. krańcu Sycylii, na szczycie ponad 700-metrowego wzgórza wznoszącego się nad. miejscowością Trapani. Dzięki takiemu położeniu w całości zachowane do dnia dzisiejszego.

Jego nazwa ma mityczne pochodzenie: Eryks był półbogiem, synem Afrodyty /Venus/, królem pierwotnych mieszkańców Sycylii,  który zdobył panowanie po pokonaniu w walce samego Heraklesa. Na wzgórzu od niepamiętnych czasów stała świątynia Venus, boginki miłości i i patronki wszystkich żeglujących po morzu Śródziemnym. Miała runąć wskutek trzęsienia ziemi. Jej miejsce zajął normandzki zamek Castello di Venere, wybudowany prawdopodobnie z tego samego kamienia co ona.





Na górę wjeżdżamy autokarem wspinając się po wąskich serpentynach. Aż trudno uwierzyć, że na tej wąskiej i krętej drodze co roku jest rozgrywany wyścig samochodowy.  Możliwy jest też dojazd kolejką z Trapani.

26 lipca 2014

Agrigento - Dolina Świątyń


Agrigento, miasto w środkowej części południowego wybrzeża Sycylii. Założone przez Greków w VI wieku p.n.e. /jakkolwiek wtedy nazywało się Akragas/, było jednym z ważniejszych miast. Obecną nazwę nadali mu Rzymianie, chociaż potem była wielokrotnie zmieniana. Do nazwy z czasów starożytnych powrócono 1927 r.
Ruiny starożytnego miasta leżą na obrzeżach współczesnego Agrigento, w Dolinie Świątyń, która wcale nie jest doliną. Dolina Świątyń to park archeologiczny w którym możemy zobaczyć większe lub mniejsze pozostałości świątyń stawianych starożytnym bogom w podzięce za dobrobyt i zwycięstwa. Pochodzą z VI i V wieku p.n.e.


23 lipca 2014

Villa Romana del Casale

Willa rzymska w Casale leży niedaleko Piazza Armerina /środkowa część Sycylii/ i mówiąc właśnie Piazza Armerina ma się na myśli tę antyczną rezydencję, a właściwie jej ruiny.
Willa składa się z 51 pomieszczeń i wzniesiona została w IV wieku ale odkryto ją dopiero w XVIII w., a wykopaliska rozpoczęto pod koniec XIX w.
Nie ustalono kto był właścicielem rezydencji, istnieją jedynie domniemania oparte na zachowanych mozaikach mogących świadczyć o zawodzie czy upodobaniach lokatora.
Do dzisiaj zachowały się dolne części budowli,  wyłożone pięknymi mozaikami. Mozaiki zajmują ok. 3,5 tys. metrów kw. i zachowały się w dobrym stanie w wyniku zalania posiadłości szlamem podczas powodzi w XII wieku. Mozaiki ułożyli prawdopodobnie artyści pochodzący z Afryki, o czym świadczą niektóre obrazy.

Teren willi jest zadaszony, obudowany konstrukcją z plastiku, co nie dodaje mu uroku. Warto jednak zajrzeć do środka by podziwiać misternie ułożone kamienne obrazy przedstawiające sceny z życia codziennego, polowań, zabaw.

20 lipca 2014

Noto

Brama Królewska
Noto to symbol baroku. Nim legło w gruzach wskutek trzęsienia ziemi w XVII wieku, miało za sobą prawie 2000-letnią historię. Było jednym z najpotężniejszych miast arabskiej Sycylii. Po trzęsieniu ziemi miasto odbudowano kilkanaście kilometrów dalej, budując  go w jednym stylu, barokowym. Jako budulec posłużył ciemnożółtawy kamień, dzięki czemu miasto, zwłaszcza skąpane w słońcu, promienieje ciepłem. Główna ulica, biegnąca ze wschodu na zachód, dzieli miasto na dwie części. W dzielnicy północnej, na stoku, spotkamy mnóstwo kościołów i budynków użyteczności publicznej. Dolna część miasta to dzielnice mieszkalne.








Na główną ulicę wchodzimy przez Bramę Królewską. Wykuta na niej wieża, pelikan i pies symbolizują siłę, wiarę i lojalność - cechy którymi wyróżniał się ówczesny król Ferdynand II.  A dalej jest co podziwiać.

17 lipca 2014

Syrakuzy

Plac katedralny w Syrakuzach
To jedno z najstarszych miast Sycylii, założone jako kolonia grecka w VIII wieku p.n.e. na wysepce Ortygia.
Z czasem, po wybudowaniu grobli i połączeniu wysepki z lądem stałym, zaczęło się rozrastać.
Starożytne Syrakuzy uważane były za najbogatsze, najpiękniejsze i najludniejsze miasto wyspy,  rywalizowały z Kartaginą i Atenami i były najważniejszym miastem na Sycylii. Były nie tylko ośrodkiem gospodarczym i politycznym, lecz także naukowym i kulturalnym, centrum kultury greckiej. Tu żył i tworzył m.in. Archimedes. Pomimo powstawania nowych dzielnic, Ortygia przez wieki stanowiła centrum miasta i tutaj znajdują się najpiękniejsze budowle Syrakuz.
W późniejszych wiekach, pod panowaniem kolejnych władców, Rzymian, Arabów, Normanów, miasto znacznie straciło na swej świetności, ale dzisiaj nadal zachwyca.


14 lipca 2014

Wyspy Liparyjskie

Wyspy Liparyjskie (albo Eolskie) to grupa siedemnastu wysp różnej wielkości, położonych na Morzu Tyrreńskim, na północ od Sycylii. Jedynie 7 z nich, tych największych, jest zamieszkałych.
Wyspy są pochodzenia wulkanicznego, na niektórych z nich, Stromboli i Vulcano, znajdują się ciągle czynne wulkany.

Wyspy zamieszkuje obecnie ok. 14 tys. osób i liczba ta stale się zmniejsza .
Podstawą gospodarki wysp jest rybołówstwo  i turystyka. Niektóre występujące na wyspach gorące źródła wykorzystywane są w lecznictwie. Ważnym produktem eksportowym jest wydobywany tu pumeks, podobno najlepszy na świecie. Dużym problemem na wyspach jest brak źródeł wody. Większość domów gromadzi w specjalnych cysternach wodę opadową spływającą z dachów, a wodociągi miejskie korzystają z systemów cystern umieszczonych w górach. Podczas dłuższych suszy wodę dowożą statki-cysterny z Sycylii. 

Największą wyspą archipelagu jest Lipari i na tę wyspę płyniemy z portu Milazzo, podziwiając po drodze mijane wysepki.

11 lipca 2014

Katania

Melior de cinere surgo - to napis wyryty na jednej z bram miasta. Podnoszę się z popiołów jeszcze piękniejsza - sentencja która jest hasłem Katanii od czasu wielkich katastrof w XVII w., wybuchu Etny i trzęsienia ziemi.
W czasie swojej wielowiekowej historii,  a Katania została założona przez Greków w VIII w. p.n.e.,  z racji swego położenia u stóp Etny miasto było wielokrotnie całkowicie zrównane z ziemią, i odbudowane. A jako że do odbudowy często używano szaro-brudnych bloków lawy, wiele budowli ma właśnie taki kolor.
Dzisiejszy dobrobyt Katania zawdzięcza głównie gajom cytrusowym, rosnących na żyznych ziemiach Równiny Katańskiej. Katania chętnie zostałaby stolicą wyspy, konkuruje z Palermo w rozwoju gospodarczym, ale też miasta te nie pałają do siebie specjalną miłością.

6 lipca 2014

Etna

Etna to  największe wzniesienie /3323 m/, a zarazem wciąż czynny wulkan. I symbol Sycylii, nieodparcie kojarzący się z tą wyspą.
Istnieje wiele mitów tłumaczących aktywność góry. Najbardziej znany to ten o kulawym bogu Hefajstosie /rzymski Wulkan/, któremu gorące wnętrze krateru służyło jako palenisko kuźni. Pracował jako płatnerz, wykuwając zbroje dla innych bogów.
Etna jest dość młodym wulkanem, czynnym od ok. miliona lat. Jej masyw składa się z ok. 250 kraterów, stożków, przepaści i pól lawy, świadczących o dużej aktywności całego obszaru, a nowe wybuchy często powodują  utworzenie nowych kraterów. Do wybuchów o różnej sile, powiązanych z erupcją lawy, skał, gazów i często także z trzęsieniem ziemi na przestrzeni wieków dochodziło wielokrotnie, także współcześnie. Podczas naszego pobytu na wyspie również mogliśmy obserwować dymy o różnym nasileniu unoszące się nad wulkanem.
Wulkan podlega ciągłej obserwacji, a po wybuchu próbuje się sterować przepływem lawy tworząc dla niej, przy pomocy dynamitu i żelbetonowych bloków, sztuczne koryta.

2 lipca 2014

Wąwóz Alcantara

Alcantara to nazwa rzeki i wąwozu. Rzeka bierze swój początek na stokach Etny, ma 48 km długości i wpada do morza na północ od krateru. Rzymianie zbudowali nad nią most z bloków lawy, który za panowania Arabów nazwano Al Quantara - Most Łukowy. Stąd nazwa rzeki. Mostu oczywiście już nie ma.
Wąwóz powstał w oparciu o lawę wulkaniczną. Najpierw lawa uformowała jar, a potem w czarnych, bazaltowych skałach rzeka wyżłobiła wąwóz.
Ale jest też inna opowieść o historii powstania wąwozu. To legenda o dwóch braciach, jak to bywa dobrym i złym, którzy swoimi zbiorami mieli dzielić się po połowie. Dobry, ślepiec wywiązywał się z tego sumiennie, a zły, korzystając z kalectwa brata, oszukiwał. Został za to ukarany przez bogów piorunem, który spowodował pęknięcie skały i powstanie rozpadliny.