19 czerwca 2012

Język chiński

Kiedy czyjaś mowa jest niewyraźna, nie możemy jej zrozumieć, albo nie możemy zrozumieć jakiegoś problemu to często mówimy -  chińszczyzna.
A to dlatego, że dla mieszkańca Zachodu język chiński, jego wymowa i pisownia, są czymś bardzo skomplikowanym.
To co określamy językiem chińskim jest naprawdę grupą języków o wspólnym, historycznym pochodzeniu. Są to jednak odrębne języki - dialekty. Za oficjalny uważa się się język oparty na dialekcie północno-chińskim, z okolic Pekinu. Ten dialekt nazywa się często mandaryńskim. Poszczególne dialekty bardzo różnią się między sobą i Chińczyk z północy nie zrozumie mieszkańca południa posługującego się dialektem kantońskim.
Cechą charakterystyczną języka chińskiego jest jego tonalność /istnieją 4 tony/, a właściwa wymowa i intonacja poszczególnych sylab stanowi o jego trudności. Błędna wymowa może doprowadzić do całkowitej zmiany treści wypowiedzi.
Należy odróżnić pojęcie języka mówionego i system zapisu.
To co integruje Chińczyków to pismo. Pozwala na swobodne komunikowanie się między sobą ludzi mówiących odmiennymi dialektami. Jednak coś takiego jak alfabet chiński nie istnieje. Istnieją znaki, litery, jednak pismo nie opiera się na alfabecie, gdyż chińskie znaki nie reprezentują dźwięków.
W językach europejskich poszczególne dźwięki zapisywane są w postaci liter, składając się na sylaby i wyrazy.
A chińskie znaki to najczęściej złożenia z 2,3 czy 5 znaków prostych, wpisanych w określonych pozycjach w stosunku do innych. Znak może oznaczać sylabę lub całe słowo. Znaki pisma chińskiego są ideogramami czyli umownymi znakami graficznymi wyrażającymi określoną treść bez użycia liter. Najprościej podzielić je na proste, złożone i fonetyczne.


4 czerwca 2012

Kraina złotego smoka

Smok w kulturze zachodu postrzegany jest jako symbol narodowy Chin. Jednak Chińczycy rzadko używają symbolu smoka w takim charakterze. Kiedyś smok był symbolem chińskiego cesarstwa a takie monarchistyczne skojarzenia nie idą w parze z ideologią współczesnych Chin.
W naszym postrzeganiu świata, smok budzi negatywne skojarzenia. Natomiast Chińczycy uważają, że smok przynosi sukces, bogactwo i szczęście, jest uosobieniem łagodności i dobroci. Stąd też nasze bajki o smokach bardzo różnią się od chińskich opowieści.
Chiński smok zazwyczaj przedstawiany jest jako długie, wężopodobne stworzenie, z łuskami, szponami, czasami ze skrzydłami. Symbolizuje to jego panowanie na lądzie, w powietrzu i wodzie. Zwracano się do niego o dobrą pogodę, o życiodajny deszcz.
 


Tradycja odwoływania się do smoka jest kultywowana do dziś. Jednym z jej objawów jest popularny ludowy taniec - taniec smoka. Jest tańczony z okazji różnych świąt, a zwłaszcza nadejścia nowego roku. Także np. przy okazji zaślubin młodej pary. Im dłuższy smok wykorzystywany w tańcu tym lepiej. Chińczycy wierzą, że wraz z długością smoka rośnie pomyślność w nadchodzącym roku.

1 czerwca 2012

O Chinach piórem poetki

 Żeby nie było nazbyt poważnie :)


Dygnitarze z dynastii Cin
byli słynni z okropnych min.
Gdy mijali źródło czy studnię,
wykrzywiali się bardzo paskudnie,
bo od wody woleli dżin.

Prominenci z dynastii Ming
nie wiedzieli, co to jest drink.
Gdy łupało ich w krzyżu,
żłopali bimber z ryżu
poklepując się i mówiąc „ping”.

Pewien działacz imieniem Mao
narozrabiał w Chinach niemao
Dobrze o nim pisao
usłużne „Żenmin Żypao”,
Bo się bardzo tego Mao bao.

Z limeryków chińskich - Wisławy Szymborskiej