Język chiński

Kiedy czyjaś mowa jest niewyraźna, nie możemy jej zrozumieć, albo nie możemy zrozumieć jakiegoś problemu to często mówimy -  chińszczyzna.
A to dlatego, że dla mieszkańca Zachodu język chiński, jego wymowa i pisownia, są czymś bardzo skomplikowanym.
To co określamy językiem chińskim jest naprawdę grupą języków o wspólnym, historycznym pochodzeniu. Są to jednak odrębne języki - dialekty. Za oficjalny uważa się się język oparty na dialekcie północno-chińskim, z okolic Pekinu. Ten dialekt nazywa się często mandaryńskim. Poszczególne dialekty bardzo różnią się między sobą i Chińczyk z północy nie zrozumie mieszkańca południa posługującego się dialektem kantońskim.
Cechą charakterystyczną języka chińskiego jest jego tonalność /istnieją 4 tony/, a właściwa wymowa i intonacja poszczególnych sylab stanowi o jego trudności. Błędna wymowa może doprowadzić do całkowitej zmiany treści wypowiedzi.
Należy odróżnić pojęcie języka mówionego i system zapisu.
To co integruje Chińczyków to pismo. Pozwala na swobodne komunikowanie się między sobą ludzi mówiących odmiennymi dialektami. Jednak coś takiego jak alfabet chiński nie istnieje. Istnieją znaki, litery, jednak pismo nie opiera się na alfabecie, gdyż chińskie znaki nie reprezentują dźwięków.
W językach europejskich poszczególne dźwięki zapisywane są w postaci liter, składając się na sylaby i wyrazy.
A chińskie znaki to najczęściej złożenia z 2,3 czy 5 znaków prostych, wpisanych w określonych pozycjach w stosunku do innych. Znak może oznaczać sylabę lub całe słowo. Znaki pisma chińskiego są ideogramami czyli umownymi znakami graficznymi wyrażającymi określoną treść bez użycia liter. Najprościej podzielić je na proste, złożone i fonetyczne.

Ideogramy proste /piktogramy/ przedstawiały konkretne obiekty, ale w wyniku trwającej tysiące lat ewolucji pisma chińskiego, dzisiaj ich podobieństwo do tych obiektów jest umowne.   
  

   

 zi - dziecko 

Ideogramy złożone - czyli złożenia logiczne z prostych znaków oraz elementów graficznych, które nie są samodzielnymi znakami, a znaczenie całego znaku wywodzi się ze znaczenia jego elementów składowych.

kobieta + dziecko = dobrze, dobry

Najbardziej rozpowszechnione są obecnie znaki budowane w oparciu o zasadę fonetyczną. Taki ideogram składa się z 2 części, z tzw. determinatywu i części fonetycznej. Determinatyw określa w przybliżeniu znaczenie znaku jako całości a element fonetyczny wymowę znaku jako całości.

wang - uciec, umrzeć - część fonetyczna;  xin - serce
Za pomocą tej grupy znaków próbuje się także przybliżyć Chińczykom wymowę obcego wyrazu.

Prawdopodobnie najbardziej skomplikowany chiński znak.
A oznacza...rodzaj makaronu.





Wszystkich znaków jest kilkadziesiąt tysięcy, lecz wiele z nich nie jest używanych. Przyjmuje się, że wykształcona osoba powinna znać 6 do 8 tysięcy znaków. Aby móc czytać gazetę, wystarczy znajomość 2 do 3 tysięcy znaków
Kolejność zapisu chińskich znaków  jest ściśle określona. A sama kaligrafia jest uznawana w Chinach za jedną ze sztuk wyższych.

Dla nas jest to sztuka wysoka jak Mount Everest. 
Ale  przy pomocy osiągnięć techniki można zdobyć i szczyt.
Mnie udało się zapisać swoje imię w takich oto pięknych okolicznościach przyrody.








Skorzystałam z informacji zawartych na stronach:
www.chiny.pl,www.twojechiny.pl