Kotor

Mury obronne Kotoru

 Kotor położony jest nad brzegiem Zatoki Kotorskiej   To niewątpliwie jeden z bardziej spektakularnych       zakątków czarnogórskiego wybrzeża. Głównie   dlatego, że zatokę z trzech stron otaczają wysokie,     surowe szczyty gór .
 To położenie sprawia, że już w okresie starożytnym,   Kotor był obiektem marzeń wielu władców.   Wówczas, atutem miasta były nie tylko jego walory   przyrodnicze czy malownicze widoki, ale   strategiczne  położenie, port i dostęp do morza.   Jeszcze w połowie XIX wieku, jedyna droga lądowa   wiodła do miasta tylko przez kręte ścieżki wytyczone   wysoko w górach. Mimo to, na przestrzeni wieków,   Kotor często przechodził z rąk do rąk i zmieniał właściciela kilkanaście razy. Władali nim m.in. Rzymianie, Serbowie, Wenecjanie, Austriacy, Rosjanie, Brytyjczycy oraz Czarnogórcy.

Brama Morska

Pierwszą rzeczą, jaka rzuca się w oczy po dotarciu do Kotoru, są mury miejskie, otaczające jego starówkę. Prowadzą na nią trzy bramy. 

Przechodząc przez jedną z nich, Bramę Morską, znajdziemy się na głównym placu Kotoru, Placu Broni /Trg od Orużja/. Nazwa placu pochodzi od budynku arsenału, który znajdował się tutaj już w czasach panowania Republiki Weneckiej. Na placu również składowano i reperowano broń.

Plac Broni

Ten plac do serce Starego Miasta. 

Brukowane uliczki, wysokie kamienice, wieża zegarowa, sklepy z pamiątkami i pełno ogródków, w których można skryć się pod parasolem, odpocząć. To miejsce tętni życiem przez cały rok. 

Tu zwiedzanie miasta zaczynają wszystkie wycieczki i również tutaj je kończą.

Wchodząc na Plac Broni, po przejściu przez Bramę Morską, widzimy wieżę zegarową pochodzącą z 1602 roku. Jest uznawana za symbol miasta. Tuż przed wieżą znajduje się średniowieczny pręgierz, w kształcie piramidy. Dawniej przywiązywano do niego przestępców i wystawiono na publiczne pośmiewisko, co uznawane było za bardzo surowy wymiar kary.                                                                              

Wieża zegarowa

Pręgierz

Plac św, Tryfona

  

 Kolejnym ważnym miejscem kotorskiej starówki   jest Plac św. Tryfona. Znajduje się tu wiele ważnych   instytucji, m.in. Urząd Miasta a także Katedra św.   Tryfona, jedna z dwóch katedr kościoła rzymsko-   katolickiego w Czarnogórze.

 Św. Tryfon jest patronem Kotoru. 

 Pochodził z Frygii, w Azji Mniejszej. Jako   chrześcijanin, przemierzał kraje, gdzie szerzył wiarę   i nawracał pogan na katolicyzm. W III wieku, za   panowania cesarza Decjusza, Tryfon został   zatrzymany, poddany torturom i ścięty.

Katedra powstała w roku 1166, na pozostałościach po romańskiej świątyni z 809 roku. Ma formę trzynawowej bazyliki, zakończonej półkolistą absydą. Jej dwie strzeliste wieże, pełniące funkcje dzwonnic, dość znacząco wybijają się ponad okoliczne budynki. Wnętrze katedry jest dośc surowe, uwagę zwraca pozłacany ołtarz z XIV wieku. W skarbcu znajduje się relikwiarz ze szczątkami św. Tryfona.

Katedra św, Tryfona

Główny ołtarz

I kolejny plac to Plac św. Łukasza zwany potocznie Placem Cerkwii gdyż stoją tutaj dwie cerkwie; św. Łukasz i św. Mikołaja.

Cerkiew św. Łukasza pierwotnie zbudowana została jako kościół katolicki na początku XII wieku. Kiedy w XVII wieku w Kotorze schroniła się ludność prawosławna, która uciekła tu przed Turkami, miejscowi przekazali im świątynię.

Znacznie młodsza jest cerkiew św. Mikołaja. Pochodzi z początku XX wieku, ale zbudowana została w miejscu o dość bogatej historii. Wcześniej istniał tu klasztor dominikanów, który za czasów Napoleona został zamieniony na koszary. Później teren ten przekazano pod budowę cerkwi prawosławnej.

Cerkiew św. Łukasza

Cerkiew św. Mikołaja

I jeszcze kilka widoczków ze starego miasta.