Niepołomice to niewielkie miasto w okolicach Krakowa. I może nie byłoby go, gdyby nie leżąca nieopodal Puszcza Niepołomicka. To właśnie tutaj, w niepołomnej puszczy, w XIV wieku Kazimierz Wielki kazał wznieść obronny zamek wokół którego rozwinęła się osada.
Staropolskie słowo
niepołomny, od którego Puszcza wzięła swoją nazwę,
oznaczało niegdyś coś niezdobytego, trudnego do wykarczowania, trwałego i wielkiego.
Kiedyś to był ogromny kompleks leśny ciągnący się od Krakowa po Sandomierz,
przez którego środek płynęła Wisła. Gęsto
zarośnięta, bagnista, pełna stworzonych przez naturę pułapek była
niedostępna i ciężka do przebycia. Dzięki temu przez wieki była domem dla
wielu leśnych zwierząt, m.in. żubrów, saren, dzików, jeleni, bobrów, turów,
łosi, dzikich kotów, takich jak żbiki i rysie i wielu innych
Dzisiejszy obszar Puszczy jest o wiele mniejszy niż ten przed wiekami i składa się z kilku kompleksów leśnych. Spowodował to, zapoczątkowany w XIX wieku, planowy wyrąb lasu mający na celu pozyskanie drewna i pól pod uprawę. Ale i tak jest to oaza zieleni, spokoju i wypoczynku. Oprócz ścieżek spacerowych, dydaktycznych, rowerowych czy miejsc piknikowych znajduje się tutaj sześć rezerwatów przyrody, miejsca pamięci narodowej, ośrodek hodowli żubrów.
Jak wspomniałam w poprzednim poście początki królewskiej siedziby w
Niepołomicach wiążą się z osobą Kazimierza Wielkiego. Wzniósł on na
skraju Puszczy Niepołomickiej w połowie XIV wieku zamek o charakterze
obronnym.
