Park Narodowy Durmitor.

Zwiedzanie Czarnogóry zaczynamy od Parku Narodowego Durmitor. Został on utworzony już w 1952 roku, później rozszerzony o kanion rzeki Tary. W 1980 roku park i kanion zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa Przyrodniczego UNESCO. Park zajmuje powierzchnię 39 tys. ha i znajduje się w północnej części kraju, między rzekami Tara, Piva i Komarnica.
Tereny parku otoczone są z trzech stron kanionami i masywem Durmitor, którego najwyższy szczyt ma wysokość 2552 m. W obrębie parku znajduje się aż 48 szczytów o wysokości ponad 2000 m i 18 jezior polodowcowych.
Jeziora polodowcowe znane jako Gorskie Oci (Górskie Oczy) są charakterystyczną cechą tutejszego krajobrazu . Najsłynniejsze jest Crno (Czarne Jezioro) położone na wysokości 1416 m. Składa się z dwóch jezior po łączonych ze sobą wąskim kanałem i zasilane jest przez strumienie, które latem zmieniają się w wodospady. Jezioro to znajduje się w gęstym iglastym lesie co sprawia, że jego wody mają intensywny zielono-niebieski kolor.

Niestety, deszczowa pogoda sprawiła, że nie można było w pełni podziwiać piękna tego miejsca.

Kolejnym ciekawym elementem parku Durmidor jest kanion rzeki Tary . Jest to najgłębszy kanion w Europie i prawdopodobnie drugi na świecie, po Wielkim Kanionie w USA – sięga do 1300 m głębokości. Rzeka charakteryzuje się bardzo wartkim nurtem, pełnym uskoków, kaskad i wirów. Ten dziki charakter rzeki jest wykorzystywany i dla odważnych organizowane są spływy, popularny rafting. Kanion ma 80 km długości.

Na tej rzece, w tym kanionie, zbudowano także jeden z najbardziej imponujących mostów w tej części świata, most Durdevica. Most ma 366 m długości i wysokość od 168 do 172 m. Największe z jego pięciu przęseł ma rozpiętość 116 m. Jego budowę zaczęto w 1937r., a zakończono pod koniec 1940 r. Projektantem był Mijat Trojanovic, późniejszy profesor uniwersytetu w Belgradzie. W momencie powstania był to największy żelbetowy most łukowy w Europie, a jego budowa wymagała ustawienia najwyższego na świecie drewnianego rusztowania.. Z daleka wygląda jak nić pajęcza rozpięta pomiędzy ścianami kanionu. W rzeczywistości jest niezwykle stabilną i monumentalną budowlą.

Obok mostu znajdują się dwa pomniki.
Jeden - ufundowany przez matkę Bożidara Żugowica, bohatera armii jugosłowiańskiej, który zginął w 1941 r. Matka pochodziła z tych terenów.
Drugi - tablica poświęcona Lazarowi Jaukovicowi, partyzantowi ale i budowniczemu mostu. Uszkodził go w 1942 r. aby zatrzymać wojska Państw Osi. Został złapany i stracony.