Noto

Brama Królewska

Noto to symbol baroku. Nim legło w gruzach wskutek trzęsienia ziemi w XVII wieku, miało za sobą prawie 2000-letnią historię. Było jednym z najpotężniejszych miast arabskiej Sycylii. Po trzęsieniu ziemi miasto odbudowano kilkanaście kilometrów dalej, budując  go w jednym stylu, barokowym. Jako budulec posłużył ciemnożółtawy kamień, dzięki czemu miasto, zwłaszcza skąpane w słońcu, promienieje ciepłem. Główna ulica, biegnąca ze wschodu na zachód, dzieli miasto na dwie części. W dzielnicy północnej, na stoku, spotkamy mnóstwo kościołów i budynków użyteczności publicznej. Dolna część miasta to dzielnice mieszkalne.








Na główną ulicę wchodzimy przez Bramę Królewską. Wykuta na niej wieża, pelikan i pies symbolizują siłę, wiarę i lojalność - cechy którymi wyróżniał się ówczesny król Ferdynand II.  A dalej jest co podziwiać.

Klasztor Benedyktynów i Kościół św. Franciszka

Katedra św. Mikołaja

Ratusz miejski

Kościół św. Karola

   























Równie ciekawe są boczne uliczki. Chyba najbardziej godna uwagi jest Via Nicolaci, przy której znajdują się  pałace i rezydencje, niektóre do dziś zamieszkałe przez utytułowane rody. Na uwagę zasługują  bogato zdobione balkony. U wylotu uliczki kościół Montevergini.

Zwracają uwagę znaki namalowane na bruku. Uliczka słynie z tego, że to właśnie na niej, corocznie w maju odbywa się festiwal kwiatów i, wg narysowanych wzorów, są układane kwietne kobierce. Nie dane nam było tego zobaczyć, więc tylko obraz z pocztówki.

Pocztówka